SÜYEMEN

SÜYEMEN

Raşit Aşki Özkırım

Canık betli, az mıyık,

Közcükleri bek kımık,

Manlayı ken, hem çıkık,

Tatarnı bek süyemen.

Ergenekonda bolgan,

Altın Ordu'dan kalgan,

Çiğitlikmen atalğan,

Tatarlığım süyemen.

Doğudan atka mingen,

Güçmen zorluknu yengen,

Cavnı cürekten etken,

Öz tatarnı süyemen.

Boran bolup sel olğan,

Alplerde arslan urğan,

Acunda Han tanılğan,

Tatar seni süyemen.

Öz soyum tatarlığım,

Canım, kanım barlığım,

Kaydasın Erhanlığım,

Men seni bek süyemen.

Kıdırdım colğa tüştüm,

Yurttan yurtka avuştum,

Çok yollardan adaştım,

Öz yurnu bek süyemen.

Azavdan bir cekirdim,

Çonğarda pek sekirdim,

Salğırdan bir suv içtim,

Kırım seni süyemen.

Kerişte saban aydap,

Yalı'da alma saylap,

Çatırğa atım baylap,

Atay yurdum süyemen.

Kefede arba cektim,

Tav otuz sudak kettim,

Yaltağa cuvuk cettim,

Eşsiz yurtum süyemen.

Kezlevğe dertli bardım,

Cıllı balçıkka daldım,

Savlığım andan aldım,

Kırımnı men süyemen.

Bahçesaray, Akmescit,

Bilgi yoluna keçit,

Anda Ar binbir çeşit,

Kırım'nı bek süyemen.

Kay bir yağın anayım,

Kay barlığın sayayım,

Kay süyğümnü aytayım,

Dülber yurtum süyemen.

Kırımnın dört çevresi,

Mavi deniz bekçisi,

Cennetnin bir köşesi,

Tuvğan yerim süyemen.

Körmeğen tuyup süyer,

İçimen canıp küyer,

Körğen köz çaşlar töker,

Yeşil yurtnu süyemen.

Tışta kaldım cılayman,

Yurt yolların sorayman,

Ediğemni karayman,

Kırımnı ah!.. süyemen!